52

Günler benim için sadece sayılardan ibaret...
onsuz geçen kaç günse artık günler benim için o kadar artık...
babamla geçiremedğim günler kadar artık...
bugün de 52. gün...
bugünün anlamı o kadar... pazartesi değil benim için...
pazartesi sendromu yaşamıyorum artık, babamı bir cuma günü kaybettiğimden beri...  
çarşamba benim için değerli onu son gördüğüm gün olduğundan...
torununun yanağına son öpücüğü o gün kondurduğundan...
perşembe artık kulağımda çınlar babamın sesini son duyduğum gün olduğundan...
babam her gün kalbimde çınlar onsuz geçen her günle beraber...

Fedai

Üniversite yıllarında, olayların olduğu zamanlar, babama "Fedai" derlermiş... Kavgalara karıştığında dayaktan dişleri kırılmış ondan düzgün değil dişlerim derdi... Başkalarını korumuş, davayı savunmuş... Sonraları dava arkadaşları yüksek mevkilere geldiklerinde onlar yanında olmamış babamın...  TSE'ye mühendis olarak girecekmiş, başka birinin daha çok ihtiyacı var demişler ama seni de alabiliriz demişler onu işe alın demiş... Annem yenisini alıyor diye kaç kere alyansını bozdurup işçilerinin yevmiyelerini verdiğini biliyorum... Kendinden çok başkalarını düşünmüş... Azıcık kendini düşünseydi, azıcık bencil olsaydı... Feda etmeseydi, fedai olmasaydı... Canın sağolsun demiştim ama seni seviyorum çok seviyorum deseydim... Belki o zaman gitmezdi... Gidemezdi...