Erik reçeli güzeldir...

Biliyorum tekrar gibi olacak ama ramazan bayramı demek, benim için, ramazan bayramının ilk sabahı demek ve bayram sabahı kahvaltısı demek... Bu ayki bayram kahvaltısı demek -ilk defa reçel yaptığımdandır büyük ihtimal- bolbol reçelli ekmek yemek demek... Ne reçeli peki? ERİK REÇELİ... %100 doğal köyden gelen erikler ramazan şerbeti maksadıyla bol suyla kaynatılır. Eriklerin posası ile suyu ayrıldıktan sonra posasının üzerine şeker limon suyu karanfil konularak ballaşma kıvamına gelinceye kadar kaynatılır... iki küçük kavanoz erik reçeli hazır olmuş olur... Biraz marmelat kıvamında olur... Böylece erikler son damlasına kadar kullanımış olur... Söz konusu kahvaltı olunca ben de fotoğrafları karıştırıp, resimlediğim kahvaltılara baktım... Baktım ki ne göreyim... Baktıkça o kahvaltıda kimler vardı ne olaylar yaşandı hepsi gözümün önünden geçti... Fotoğraf güzeldir... Kahvaltı güzeldir...

Kuzguncuk Çınaraltında, Melih ve Ali Can ile

Sapanca'da Semiha Halamların evinde... Melih İzmit'te askerdeyken, ona sürpriz yaparken, Anneannem sıkısıkı sarılmamıza şaşırırken...

Akçay'da Dedecim ve Babaannemin evinde... Kıpkırmızı baştacı bahçe domatesi ile...
Sema'nın evlendikten sonraki ilk kahvaltı daveti...

İzmir'de Ablamızın evinde ilk kahvaltı... Buradan Bozcaada'ya balayına gitmiştik...
Bozcaada'daki Adahan Otel'deki ilk kahvaltımız...

Yine Kuzguncuk yine bir kahvaltı... Bu sefer ekip kalabalık, Neyir'imizin düğünü vardı...

Düğünden sonraki sabah Rumelihisarı'ndaki Lokma'da.O sabah bir efsanedir. Dillerde hikayedir. Masa dolmadan fotoğraf çekmeyi bırakmışım anlaşılan.

Trabzon'da dolmuşta benim brunch diye tuttururken, arkadaşlarımızın "peynir simit çay yeter" tesellileri dökülürken, dolmuştan indikten hemen sonra karşımıza çıkan, adını hatırlayamadığım tesadüf eseri bir yer... Kahvaltı çok başarılıydı... Muhabbet harikaydı... Ardından Sümela Manastırına çıkışımızın akşamı Ankara'da olmamız şaşırtıcıydı... İnsanoğlu kuş misali...

Neyir'in günü için İstanbul'a gitmiştik. Didem, Melih ve ben. Bir de o sırada İstanbul'da eğitimde olan Pınar...

Adapazarı Hendek Karayolu'nda Han-Pet Petrol Restaurant... Geçen sene 29 Ekim'de... Van'da Kahvaltı yapıyormuş gibi... Bal'ın içindeki tereyağı gibi, yumurtanın içindeki kavurma gibi..Daha çok buraya resmini koyamadığım ama hafızamda yeralan diğer kahvaltılar, mesela müthiş ikili Merve ve Bahar'ın kahvaltıları... Onlar kahvaltılara sevgilerini de katıyorlar... Anne ve babaları da katılıyor bazen... Nur teyzenin pizzası, Kemal amcanın kuymağı kahvaltıları taçlandırıyor.
Bir de bu yaz bize Datça'nın en güzel hediyesi olan Villa Mercan Kahvaltıları... 2 gün 2 kahvaltı 8 çeşit reçel, çeşit çeşit peynir, bahçeden yeni koparılmış domates ve biber... Villa Mercan ayrı bir yazıya konu olacağı için burada fazla detaylandırmayalım.
Yarın yolculuk var Amasya'ya... Kahvaltılar beni bekleyin... Dönüş'te fotolarla tekrar burdayım, çünkü ben Amasya'yı hiç anlatmamışım... Ne de olsa "Şehzademin" şehri orası...
Herkese profiterol gibi, ekmek kadayıfı gibi, dondurmalı fıstıklı baklava gibi bir bayram diliyorum!!!

La Noyée...

Umut; işyerinde insanın canı çok sıkılmışken, birden dışardaki sokak sanatçısının akordiyon çalmaya başlamasıdır. Başlamasıyla birlikte notaların kulaktan geçip, kalbini doldurmasıdır.

Güzel bir haftasonu umudediyorum...

Lokma Tatlısı

Bir sabah aniden uyansaydık.
Kendimizi Rumelihisarı'nda -büyük ihtimal Lokma'da- bulsaydık.
Sofrayı donatsaydık.

Boğazın kokusunu içimize çekseydik, iştahımız açılsaydı...
Ne güzel olmaz mıydı...???

Atlas

Asya: nedense çok tanıdık geldi bana, çekik gözlerime baksana, hayalim Japonya...
Avrupa: İtalya'ya gidemedik bayramda, avutur bizi Yeşilırmak Amasya...
Amerika: ordaki kuzenlerim birdi iki oldu, Amerika macera dolu...
Antartika: Yeryüzünün buzdolabı, Ankara'nın sıcağından sonra hiç fena olmazdı...
Avustralya: Dünyanın en büyük adası; Beğeniyorum aksanlarını, bir de Tazmanya canavarını... Afrika: Ses onlarda, Spor onlarda, Açlık ve Kıtlık için tüm dünya yardıma...
Okyanusya: Adalardan oluşan bir kıta, bir gemin olacak gezeceksin ordan oraya...

Her şey, onu, koltuğun öbür ucunda kitap okurken görmem ile başladı. Kitap ve onunla ilgili yazmaya niyetlenmiştim, böyle birşeyler dökülmüş... Çok seviyorum onu kitap okurken izlemeyi...
Pantolonumu ütülerken çıkardığım uflamaları (pantolonla karşılıklı küfürleşmeler de olabilir) duyduktan sonra, sakince pantolonu elimden alıp, benim gideremediğim kırışıklıkları gidermesini de seviyorum... Kolyelerimin düğümlerini, benim gösteremediğim sabırla açmasını da seviyorum... Kördüğümleri görülebilir hale getirmesini de seviyorum... Bu gibi durumlara el koymasını da seviyorum... Ben onun ellerini de seviyorum...
Demiştim ya mor koltuğumuzda sıkışmadan oturalım, bir köşede sen kitabını oku ben seni izleyeyim...

Kalbim Ege'de Kaldı...

Yolları 2,700 km de, Doğası 700 kare fotoğrafta, Güneşi tenimde, Denizinin tuzu saçlarımda, Yemekleri damağımda, Dalga sesleri kulağımda kaldı...

Haydi...

Haydi şu yelkenliye kadar yarışalım!
Bir daha hiç geri dönmeyecekmiş gibi yüzelim.
O zaman daha hızlı mı yüzeriz acaba?
Denizin pırıltısı gözlerimizi yanıltmasın,
Büyük bir yelkenli o...
Büyük olması seni korkutmasın,
Yelkenleri olmadan o bir yelkenli değil,
İçerde küçük bir fincanda sıcak bir kahve bekliyor seni.
Kahvenin sıcak olması seni bunaltmasın,
Denizin suyu soğuk.
Suyun soğuk olması seni üşütmesin,
Yüzerken ısınırsın...
Soğuk sularda çırpınırken üşüdüğünü unutuyor insan...
Hedefin bir yelkenliyse üstelik hiç duramıyorsun.
Yüzüyor, yüzüyor, yüzüyorsun.
Baksana Yelkenli arkamızda kalmış, yanından geçip gitmişiz.
Hayatın içinden geçip gitmişiz...
Hedeflerimizi ardımızda bırakmışız...
Yelkenliye ulaşmışız ama sıcak kahvemizi yudumlamamışız...

Freaky like me...

Akşama kadar bu şarkıyı dinledim...
Hiç durmadan hem de...
Hiç sıkılmadan hem de...
Özledim yazmayı...
Bir kere yazmaya başlarsam durmam...