bana bir masal anlat...baba...

ben senin elini hiç bırakmayacağım....

biliyorum sende benim elimi bırakmayacaksın...

benim baba evimin kapısı hep açık kalacak...

içinde annem ve sen elele bizi bekliyor olacaksınız...

çocukken, yolda yürürken,

beni doktora götürürken,

sadece bir parmağını tutardım...

tüm elini neden vermediğini anladım...

çünkü sıcacık ellerinin içi...

alışırdım, çıkamazdım ordan...

şımarık bir kız olmamın sebebi sensin,

sen de şımarık bir babasın kabul et...

dedecim de seni şımartmış...

şimdi sen ve ben babasız mı kaldık babacım...

babaların babasını anmadığımız gün yok babacığım...

onun gömleklerini, pantolonlarını giymeye devam et babacığım..

onun gözlüklerinden bak bize...

bak ki bende onu göreyim senin gözlerinde...

seni ne zaman şaşırtacağım ben babacığım,

belki dede olacağının müjdesini verirsem,

yok yok gene şaşırmazsın sen,

"doğa kanunu" dersin...

evli ve çocuklu boşuna dememişler dersin...

ama sen beni hep şaşırttın babacığım,

buna ne diyeceksin...

bana org aldığında,

eve bilgisayar aldığında,

pastanemizin zamanında şekilli pastalar yaptırdığında doğumgünlerimizde,

beni istemeye geldiklerinde heyecanlandığında,

ve verdim gitti dediğinde,

karikatürü sevdirdin,

FIRT ve GIRGIR ile tanıştırdın,

sıradan değilsin babacığım,

otorite simgesi değildin sen babacım,

benle birlikte otoriteye! karşı gelensin sen,

düşünmeden konuşmamın sebebi de sensin,

şimdi anladım,

çünkü sen de pat diye herşeyi söyleyensin,

hiç susma babacım...

ne kadar çok kitap okumuşsun,

ne kadar çok film izlemişsin,

ne kadar çok şey biliyorsun,

herşeyi bilmeye devam et,

sofrada en olmadık fıkraları anlatmaya devam et,

anneme karşı haksız olduğunda,

desteğim için gözlerini bana dikmeye devam et,

ankara havasına dayanamayıp oynamaya devam et,

sen...

devam et babacım...