unutama beni...

günlerdir doldum. yüreğime bir taş oturdu. etrafında kırk tane mum ve hiçbiri sönmeyecekmiş gibi...
isyankarlıkla hamdolsunun eşikleri arasında gidip geliyorum. ama hep dua ediyorum.
bir de senin ağzından dökülüyormuş gibi sen sanki kulağıma fısıldıyormuşsun gibi unutama beni şarkısını dinliyorum boğazımda düğümlenen hıçkırıklar eşliğinde...
nasıl unuturum seni babacım, sen unutululacak birisi değilsin ki... sen çok iyiydin babacım...
sırtımı kim okşayacak, üşüyen ayaklarımı kim ısıtacak... ben kime sarılıcam...
gülüşlerin hep yankılanıyor... benim yakışıklı babam...
geceler daha karanlık gündüzlerin hiç aydınlığı yok sen gittin gideli... gittiğine inanmak istemiyorum... sen gidecek adam değildin ki nasıl gidersin...
oturup ağız tadıyla uzun uzun konuşsaydık, uzun uzun öpseydim seni yanaklarından ellerinden... çarşamba akşamı torunundan öpücük almadan bırakmadın onu en son onu mu öptün? yoksa en son annem uyurken onun yanağına mı kondurdun o son öpücüğünü... ben o öpücük için dünyaları verirdim babacım...
senin için de verirdim... yeter ki isteseydin... keşke isteseydin... keşkeler çok... ama sen yoksun... resimlerin var... onlara bakıyorum... sana bakar gibi... bakma diyorlar neden bakmayayım... sen varsın orda...
unutmam seni...
unutamam seni...