Anormal

Normalleşemiyorum, hayat normal akışında devam etse de ellerimi dizlerime vurmadan, bağrıma yumruk vurmadan yapamıyorum. Keşke bilebilseydim geçmişte, bugün bildiklerimi. Çoğu günler içim burkuluyor ama itiraf edemiyorum. Seslenmek istiyorum ama orada olmayacağını biliyorum. Çok özlediğimden dolayı bazen sadece saklanmak istiyorum. İmkansız olsa da zamanı geri getirmek istiyorum. Son bir şans istiyorum, gözlerinin içine bakmak, ellerini tutmak için. Muhteşem gülümsemenle bana karşılık verdiğini görmek için...