25 Aralık 2008 Perşembe

Beyaz Gömlek...

Neden beyaz düz bir gömlek bulmak bu kadar zor?
Neden yeni boyadığım çizmelerimin karda bıraktığı iz hoşuma gidiyor?
Neden bankacılık?
Neden tek bir saç telini yerde görünce midem bulanıyor?
Neden dedem hep bizde kalmıyor?

Burda bir tokat atıyorum ve kendime geliyorum.
Çünkü zatı muhterem dedem o benim ve o benim,
diğer 4 torunu beni ilgilendirmiyor.

Ben onun dediğine göre ilk sevgilisiyim ve ilk torunu olarak ilk göz ağrısıyım. O da benim biriciğim, babaların babası...

Kurban bayramı için geldiler babaannemle, yılsonunda gideceklerdi ama benim hayırlı bir iş durumları ortaya çıkınca, Şubata kadar burda kalmaya karar verdiler, ama ben hep kalsın istiyorum, eve gelince onu Çarkıfelek izlerken görmek istiyorum.

Aslında ben; eskiden TDK sözlükleri ile bulmacalar çözen, 81 il plakasını ezbere bilen, kimin eli kimin cebinde belli olmayan, yok izebellalı yok eduvardolu karmaşık pembe dizileri aksatmadan takip eden, öptürmicem dedimi öptürmeyen, limonsuz çay içmeyen, karda oynadıktan sonra bana sahlep yapan, Ali'cimi özlüyorum...

Ama ben, limonsuz da çay içen, ısrarıma dayanamayıp 5 kere öpebildiğim, temizde olsa cumaları mutlaka traşını olan, mantosuyla atkısının, takkesiyle yeleğinin uyumlu olmasına dikkat eden (kimin dedesi:)), bastonlu, ton ton, kültürlü dedemi çok seviyorum... hatta torunların arasında en çok ben seviyorum onu, dediğim gibi o benim... ve dedem yaşlanıyor... benimle birlikte, o yüzden her anını kaydetmek istiyorum, bayramlaşmaları, kahvaltıları, mutfakta birşeyler doğrayışını, hep kaydediyorum...
Onun ölmesini istemiyorum...
Dedecim seni seviyorum...

1 yorum:

cometa dedi ki...

sımsıkı sarıl dedene.
bi kere de benim için.

Hoşunuza gidebilecek yazılar...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...