Sakarteke

Aslında "sakarmeke" diye bir kuştürü var bknz yukarıda ancak benim gibi bir keçi sakar olursa adı ne olur? Sakarteke olur. Arkadaş doğuşum bile sakar, Aralıkta beklenen bebek Ocakta doğmuş. Neyse o kadar çok geriye gitmeye gerek yok. Haftasonunu anlatsam yeter.

Haftasonu planı Cuma akşamından yapılır bizim evde. Plansız bir yaşam düşünülemez. Yani aslında ben gayet iyiydim plansız programsız. Her şeyin son dakika patlak vermesine alışmıştım. Ta ki “hayat seni yönlendirmesin, imkanın oldukça sen hayatı yönlendir” diyen bir 21.yüzyıl Konfüçyüs’u ile evleninceye kadar. Planlı cumartesimizin, planlı ufak kahvaltısından sonra 7 haftadır gitmediğimiz, Eymir’e gittik, bisiklete bindik. Birinci turun klasik durağından sularımızı aldık.

“Melih dedi suyunu bitir şişeni eline yüketme.
Candan dedi iki parmağımla tutarım sorun olmaz hem biraz daha içicem sonra.
O sonra anı geldiğinde Melih önde Candan arkadaydı. Sürmeye devam ediyorlardı.
Candan dedi şişenin kapağını açıyorum.
Melih dedi o zaman düşersin.(Candan bunu duymadı)
Candan kapağı açtı ve suyunu içti bir güzel.
Hiçbir sorun yoktu ki boş şişenin kapağını kapatırken hakimiyetini kaybetti ve yoldan çıkarak çalılıkların arasına girmeden sol kolunun ve sol bacağının üstüne düştü.”

Olacağı buydu tabi. Söz dinlemezsen, dikkatliyim ama tedbirsizim dersen olacağı buydu. Sıyrık, şişlik ve morluk üçlemesi. Bile bile hem de. Melih tarafından öngörüle öngörüle…Günün geri kalanında anıla anıla bir hal oldu benim “az kaldı göle uçma” olayı.
İkinci tur olaysız geçti. Mutsuz olmuştum bir anda.Benim sessizliğim Melih’de “sen hep düşsene” düşüncesi yarattı. Vereceğimiz molayı planladıktan sonra biraz keyiflendim. Sırtımızı yaslayabileceğimiz gölün kıyısında bir ağaç bulduktan ve balıkekmeklerimizi sipariş verdikten sonra, Melih, Jose Saramago’nun “Körlük” ben de “Sudoku ve ötesi” kitaplarımıza daldık. Benim gözlerim fotoğraf çekimine gelen 2 tane geline takıldı. Biri sarışın biri esmerdi. Sarışın sandalyeye otururken eteğinin arkasını çoooook fazla kaldırdı. Kirpiklerim dökülürken damatlara üzüldüm. Öyle kenarda köşede yedek oyuncu gibi, ihtiyaç olursa fotoğrafa giriyorlar. Bunları izlerken balık ekmeğim bitiverdi.

Balığa doyamadığımdan akşam yemeği için de balık yemek istedim. Deniz çuprası aldık dönüşte. Akşama onu bir güzel yağladım, tuzladım, içini patates ve soğan ile doldurdum, alüminyum folyoladım, fırına verdim Bir de yanına bolbol salata, ama öncesinde mutlaka ekşili bir şehriye çorbası. Yemekten sonrasını da yeni televizyonumuzda güzel bir film ile taçlandıralım istedim. Anıl ve Seçilay’ın önerisi “500 days of summer” Ben çok beğendim. Melih beğenmediğinde yaptığı dudak mimiğini yaptı. Bir filmi de beğen be tatlım.

Pazar günü ise ev düzenine adadım kendimi. Belim ve ayaklarım koptu, ama mutluydum. Bizim Çankırı yöresine ait “Perişka” bile yaptım. Sırf adı için yaparım. Perili merili. İki kişilik az porsiyonluk yaptım. Mantı yapar gibi ama içi boş üçgen şeklinde kapatılıyor. Köy peyniri ve tereyağı ile servis ediliyor. Dedecim çok severdi. Su böreği tadını aldığını dile getire getire afiyetle yerdi. Mantı yaparken bir pazısını da onun için perişka yapardı annemler. Ben onun adını anarak yedim ve yaptım perişkayı. Anmadığım an varmı ki?.

Yemeğimizi yedikten sonra “Social Network” filmini izledik. Melih bu sefer beğendi. Akıcı, gerçekçi ve takip etmek zorunda olacağı filmleri seviyor. Televizyonu erken kapattı diye debelenirken sağ kolumu da kapıya geçirdim bir güzel. Allah’ın sopası yok… Ettimi sana iki… Vakayi sakari teketekiye... Böylelikle bir tek sağ bacağım sağlam kaldı. Cuma gününden planlanan etekler öbür haftaya kaldı. Morluklarla giyilmesi düşünülemez. Bu haftasonu yazımdan da bir filmlik senaryo çıkar. Bu filmi Melih’in beğeneceği kesin.

Adı ne olur? Sakar Teke: The Cycle of perişka and çipura like a genie in a bottle…Olaysız bir hafta diliyorum… Bence mümkün…